اثربخشی قصه درمانی گروهی بر خودپنداره، حل مسأله اجتماعی و پرخاشگری کودکان بی سرپرست و بدسرپرست مقیم مراکز شبه خانواده

از آنجا که کودکان بی سرپرست و بدسرپرست به دلیل محرومیت از خانواده در معرض چالش ها و آسیب های روان شناختی و هیجانی بسیاری هستنند، پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر بخشی قصه درمانی گروهی بر خود پنداره، حل مسأله و پرخاشگری کودکان مقیم مراکز شبه خانواده انجام شد. در این طرح پژوهشی شبه آزمایشی با پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل،24 کودک پسر مقطع ابتدایی از دو مرکز شبه خانواده با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. گروه آزمایش 10 جلسه، به مدت دو بار در هفته در جلسات قصه درمانی گروهی شرکت نمودند و تمامی آزمودنی ها به سه پرسشنامه خود پنداره کودکان پیرس –هریس، پرسشنامه تجدید نظر شده حل مسئله اجتماعی و پرخاشگری کودکان در جلسات پیش آزمون و پس آزمون پاسخ دادند.باتوجه به یافته های به دست آمده ازتحلیل واریانس، قصه درمانی گروهی، سطح خود پنداره و حل مسأله اجتماعی کلی گروه آزمایش را نسبت به گروه کنترل از مرحله پیش آزمون تا پس آزمون به طور معناداری افزایش داده است و میانگین نمرات پرخاشگری گروه آزمایش را نسبت به گروه کنترل از مرحله پیش آزمون تا پس آزمون به طور معنا داری کاهش داده است.